zaterdag 30 juni 2012

Ondernemer worden - ik?

Vandaag een verhaal vanuit de persoonlijke kant van mijn Neoliberalisme-studie. Uiteindelijk ben ik zelf nota bene (voor wie mij kent: 'nota bene') ondernemer geworden door op free-lancebasis journalistiek en tekstschrijfwerk op poten te willen zetten naast mijn predikantschap in de andere helft van mijn tijd. Neoliberaal en ondernemingslustig denken zetten me aan tot dit waagstuk. Om aan werk te komen maak ik gebruik van neoliberale methoden van vandaag. Hoe zou het anders moeten? Het minste dat ik kan doen is me hier bewust van zijn. De in mijn blog van 27 april genoemde Accraverklaring van de World Alliance of Reformed Churchees (WARC) helpt me waakzaam te blijven. Zelfs om ook te bezien wat er wellicht voor positiefs aan dat Neoliberalisme te vinden is. In hoeverre het ook mij betovert.

Op dit moment geniet ik van een studieverlof vanwege mijn kerkelijke werk. Mijn studie van het Neoliberalisme is nog niet af. Er is de persoonlijke kant: wat heb ik er mee te maken in mijn (beroeps)leven? Maar ook: hoe werkt het marktfundamentalisme door in het leven en werken in een achterstandsbuurt waar ik in woon en werk? In Amsterdam Geuzenveld.Slotermeer? Over dit laatste een andere keer. Vandaag en misschien ook de volgende keer nog: de persoonlijke kant.

Ik heb geleerd om het Neoliberalisme als totaalsysteem van maatschappelijke organisatie, denken en handelen vandaag te zien. Er zit één kant aan waar direct kritiek op nodig is. Het is al veel te veel doorgedrongen en het brengt al teveel mensen direct in problemen. Ik noem dit de politiek-economische kant met vergaande sociale gevolgen. De organisatie van de marktwerking op alle terreinen van de samenleving die door de overheid wordt doorgevoerd middels:
- deregulering, zodat bedrijven niets meer in de weg ligt van overheidswege om tot  winstmaximalisatie en kapitaalopeenhoping (accumulatie) te komen
- privatisering van alle openbare en nutsbedrijven, maar ook van voorzieningen als onderwijs en gezondheidszorg en niet te vergeten van de cultuur, gepaard gaande met
- bezuinigingen op hoofdzakelijk, zo niet eenzijdig, deze 'zachte' sectoren van de samenleving waar vooral sociaal zwakkere groepen mee te maken hebben en waardoor meer groepen tot zwakke groepen worden.

Daarnaast zie ik twee andere kanten: de tendens tot product- en merkdenken in individuen en de vraag naar de verhouding tussen digitalisering en neoliberalisering van de samenleving. Over dit laatste ga ik het hier verder nu niet hebben. Wel over het eerste. Daar herken ik dingen bij mezelf in. Op verschillende manieren hebben deze twee benaderingen met het eerste te maken volgens mij. Ze zijn alleen wellicht wat ontspannener te bespreken wellicht. Ik vermoed ook de aanwezigheid hier en daar van gesprekspartners op deze punten onder wat neoliberaler denkende mensen. Het gaat hier over de doorwerking van dit totaal-systeem op denken en voelen van individuen. Die doorwerking is veel minder direct en scherp aanwijsbaar en vaak ook diffuus voor mensen zelf.

Gaan werken op free-lancebasis oftewel zzp-er worden maakte me plotseling ondernemer met een nummer bij de Kamer van Koophandel.  Ik kan, ja moet mijn beroepmatige bestaan, in dit verband, opvatten in termen van product- en merkdenken. Ik moet mijn schrijfwerk, artikelen en teksten als  producten in de markt zetten, wil ik het verkocht krijgen. Daartoe moet ik actief acquisitie bedrijven. Met behulp van bijvoorbeeld een blog als dit zet ik allereerst zelfs ook mezelf in de markt. Niet alleen de waarde van mijn arbeidskracht is aan de orde, waar Marx in zijn analyses nog van uit moest gaan. Maar mijn waarde als mens die ik bén.
Mijn skills en experience, mijn education en mijn past of current positions moeten op LinkedIn bijvoorbeeld verwoord worden. Ze maken iets zichtbaar van wie ik ben. Een blog of een, misschien onbetaald, onder mijn naam ergens geplaatst artikel zijn een vorm van advertentie: 'kijk, dit ben ik en dit kan je van mij verwachten'. Netwerkvorming is de werkwijze van vandaag. Friends werven op Facebook. Followers op Twitter. Connections op LinkedIn. Maar ook het min of meer gericht bezoeken van bijeenkomsten tot aan bruiloften en partijen en zelfs cafébezoek aan toe...het dient er allemaal toe om jezelf in de markt te zetten. Jezelf als advertentie aan te bieden of sterker nog: jezelf als 'merk' neer te zetten, wie IK ben, wat mijn waarde is. Het begrip waarde economisch/commercieel bekeken, niet bezien vanuit de mens of de condition humaine. Allemaal termen die ver van mij af stonden als politiek links denkend iemand en als werker in de kerk, zo niet mijn afschuw hadden.

Je kunt zeggen: zo is dat nu eenmaal vandaag de dag. Je kunt jezelf niet zomaar aan het systeem onttrekken, wil je tenminste nog wat lekkers op je brood hebben. Het leidt er alleen wel toe dat je haast berekenend in het leven komt te staan. Ontmoetingen zijn er haast niet meer om de ontmoeting alleen. Een ontmoeting tussen twee of meer mensen. Maar een ontmoeting vindt plaats onder het voorteken van de vraag: 'wat levert deze ontmoeting misschien op?' Het doet me sterk denken aan wat we in de Accraverklaring (zie blog 27 april 2012) horen over de zeggenschap die het neoliberale denken over het totale leven opeist. Evenals de kritiekloze overgave aan zo'n benadering: er is geen alternatief. Je kunt hier tegenover stellen: ik blijf in principe baas over wat ik voor inhouden in mijn teksten en artikelen ter sprake breng die ik onder eigen auspiciën verspreid. Tenzij ik op allerlei punten water in de wijn ga doen en 'follower of fashion' wordt, omdat dat beter betaalt. In mijn eigen teksten kan ik me per slot keren tegen het Neoliberalisme en met anderen nadenken over hoe het wellicht allemaal ook anders kan.

Er is de aanraking dus met een andere manier van kijken dan welke ik gewend was erop na te houden en wat ik voor menselijkerwijs gesproken verantwoord hield (een meer vanuit de mens en op samen-leven gerichte manier van kijken). Toch valt positief op dat er van verschillende kanten binnen deze manier van kijken juist ook op wordt aangedongen in de gaten te houden dat het om mensen gaat en niet om verkoopcijfers allereerst. Of dat nu als binnen-neoliberale kritiek op datzelfde Neoliberalisme moet worden verstaan of niet, of eventueel als een heel slim verkooppraatje, kan ik vooralsnog niet doorgronden.

Sinds de opkomst van Internet schieten de marktplaatsen uit de grond. Daar kan van alles op gekocht en verhandeld worden. Het komt nogal eens voor dat in de doelstelling van zo'n marktplaats juist ook opgenomen is de inzet om aan communitybuilding tussen kopers en verkopers te doen. Dat klinkt of is mijn ervaring in een aantal gevallen ook écht heel sympathiek. Dat is uiteindelijk toch ook het beeld van de Netwerk-'marktplaatsen' Facebook, Twitter en LinkedIn. Het wil mensen bij elkaar brengen en doet dat soms ook op een politiek doorwerkende manier (Verkiezing van Obama indertijd, de Egyptische roerselen).
Daarnaast kun je regelmatig van strategie-guru's te horen krijgen, die hun expertise ook nog eens om te beginnen gratis aanbieden, dat bij het leggen van contacten en het aangaan van ontmoetingen je vooral eerst, ja zelfs eerst en vooral het menselijke voor ogen moet houden. Met wie kom je gemakkelijk in gesprek of wie vind je gewoon aardig? Ook in de gesprekken die te vinden zijn in de themagroepen op LinkedIn bijvoorbeeld is dat bij deelnemers te merken. Mensen spreken vanuit zichzelf en vanuit de gedachte 'hoe kan ik iemand anders helpen?' Hier komen we dus de aangenamere en sympatiekere gezichten van het Neoliberalisme tegen. Dat lijkt dus ook te kunnen.
Ook al hebben we het hier wel minstens over mensen uit de Middenklasse en mensen die gewend zijn om zich verbaal uit te drukken en met hun hoofd te werken. Of mensen, die buiten hun handwerk zijn komen te staan en nu dan maar proberen als zzp-er zich een inkomen te verwerven, zich hier ook zo kunnen redden, vind ik nog wel een vraag. Nog helemaal afgezien van het feit dat free lancers in het algemeen gesproken toch al lastig aan de bak komen of met minder prijs voor hun product genoegen moeten nemen en qua rechtspositie er nog heel zwak voor staan. Alle toverhalen van strategie-guru's ten spijt die spreken van snel toch geld te kunnen genereren via Internet.

Nou, voor vandaag laat ik het hier maar bij. Is wel weer genoeg om op te kauwen, als je zover gekomen bent met lezen. Ik wijs jullie nog even op de mogelijkheid om mij een bijeenkomst te laten verzorgen over 'Kerk, krisis en neoliberalisme' (zie mijn eerste blog van 27 april 2012). Zeker werkgroepen, diaconieën of gemeenten/parochies kunnen zich met behulp van mijn verworven inzichten misschien ook verder laten brengen. Je hoeft me maar te mailen: j.p.gdijk@kpnplanet.nl. Verder alle vrienden en vriendinnen dank voor hun reacties op het verschijnen van mijn blog en op wat de inhoud ervan met hen doet. Ze schreven me via email of meldden op Facebook dat ze het 'leuk' vonden. Men kan natuurlijk ook reageren via een commentaar hieronder. Je kunt je ook opgeven als abonnee op mijn blog. Nu zal ik nog een tijdje zelf onder de aandacht brengen,wanneer er een nieuwe blog verschijnt. In de toekomst zal ik dat waarschijnlijk niet meer doen. Vast staat al wel dat ik probeer rond het eind van iedere maand iets te schrijven.

Hartelijke groet,
Han

woensdag 6 juni 2012

Getting acquainted.

At the 27th of April, I  began writing blogs. I will try to write one every month. Not always in English. Normally in Dutch. In the LinkedIn-group 'Writers and Bloggers' I asked, what I should do. Writing my blogs in English or in Dutch as my native language?

During a long time one of the barriers to at last start writing a blog was: in what language shall I do that? Next to this also: what about shall I write and how does it technically spoken works? Of course most of my potential readers would be Dutch people. Friends and colleagues. But I have also friends in different other countries. They do not (yet?) speak my language. In many talks one could communicate something.Sometimes written texts are so much farther reaching. One can read it once again and maybe at an other moment,sothat maybe an other light falls upon the same expressed thoughts.

In the meanwhile I got Facebook-friends  in various different areas of the world and LinkedInconnections as well.  The new Facebookfriends from all over the world keep on being quite amorf, when I never hear a bit more of them and they not of me. Facebook/friends are more interested in personal things. LinkedInconnections are more abstractly spoken ´connections´. A network. I can feel a kind a kind of solidarity, because I hope we can be of some help for each other. A bit more directed on professional life and on Dutch speaking people than on personal stuff. As a journalist I am working with and in Dutch speaking language. Along this way I also hope to find work which generates money, for a part of my living.

At the same time I do appreciate the international LinkedIncontact with people in the same (especially)writing, editing and journalistisc fields of my professional life. Important was for me in this respect the nice experience with people from ´Writers and Bloggers´, coming from all over the world. They wanted to help me getting an answer on the matter ofin what language I should write. That gave me a real feeling of a bigger community I am in, worldwide, without knowing that before.
A Sicilian poet said he writes poems in Sicilian/Italian. It was in that language/dialect he was finding his poetic themes. But translated into English he could share with other people in the world. An Indian person found it better writing in English directly, because Eng,ish is a worldlanguage. A Dutch writer of childrenstories at her turn feels the richness also of the Dutch language. She could and would not lay that aside. All these voices from unknown people helped me to find an answer on my question± fundamentally I will write in Dutch and so everey now and then in English.

Who I am. I said LinkedIn for me is more directed on Dutch speaking people. Along this way I also hope to find work that generates money, for a part of my living. A part of my living...that means there is also an other part. Half-time I am working as a minister in the Protestant Church in the Netherlands, for twenty-five years now. Some ten years ago I felt not only wanting to be minister during the rest of my professional life.I always also wanted being active on scientific research and journalistic writing or a combination of both. The year 2005 was a turning point. I could transform my ministerial activity into work on a half-time basis, in the same congegation in Amsterdam New-West. In this way I could start writing a book and building at a praxis as a free lance journalist. In order to really fnd time and thereby concentration for writing I work the one week full-time  as a minister and the other week I can fully dedicate to these other ambitions. I also got to rent a small apartment in Deventer, a nice town in the east of our country. From January last year onwards. So, I am separating both of my working fields in time and in space.

My themes. The theme of my book is ´The mission of the church, in a globalizing situation´. Not yet the definite title of my book. So, the connection between church and society is my main theme here. It is a reflection on my work together with many others from different backgrounds in the neighbourhood. A part of the city of Amsterdam, where there are living many Dutch people from Maroccan and Turkish background and where many are living on the poor side of life. What should be our goals as a church in such a situation and why should we be active on these themes?
Important matter of research are here the questions on ´religion´ and on in what globalizing society-system we are living. ´Religion´ must be looked upon as a much broader field than what can be summarized in the different one-liners one can hear around. Such as ´Religion creates violence, it is only dangerous, fundamentalist thinking and it has only connections to personal/individual life´.
The other important matter of research is the experience of living i a globalizing world influenced by ICT and not only in our own little neighbourhood.  And also - what influence has neoliberal thinking and practice of austerity, privatization and deregulation on the lives of especially poorer people? How deep is the impact of the neoliberalist ideology on our lives? Positive or negative?

This general theme of my book and the research on it in détails generate a great amount of derived sub/themes where about I can easily write. You can think of intercultural/interreligious life, social-economic and political developments around the actual crisis, the content of poverty for people who get to pay this crisis, healthcare-situiation in the neighbourhood. This kind of themes can be written about without an explicit connection tomy christian background.
In my LinkedIn-profile I showed a further article-scopus - experience with the new social media, living knowledge of psychology of borderliner, experiences with dating-sites, travel- and atmosphere-stories (f.e. Italy, Great-Britain, Germany, Norway), development of socialism in Cuba, healthcare and market, history (research about resistance-movement in Worldwar II). So, as you see, all together quite different issues. Not so much day-journalism, but stuff for backgroundarticles. Not somuch for the front-page, but for magazines or weekend enclosures or even little books.

In this blog I wanted to give some first information on who I am. For people who I did not know from before. As sunjects for the future ofmy blog-writing you migth imagine a theme out of this broad spectrum of themes. Not a summary of my Dutch texts, but for Dutch-speaking people something which migth also be interesting for them. In this way will become clear that my life itself and the development of what is interesting me at some certain moment is like a flowing caleidoscope.